Μια γευση απο την Πολη

Μετα απο μεγαλη επιμονη της roadartist, θα ανεβασω επιτελους το περιβοητο post της Κωνσταντινουπολης!
Θα μπορουσα να χαρακτηρισω την πολη αυτη με ελαχιστες λεξεις...
"Δυση και Ανατολη"... ειναι γεογονος οτι αυτος ο συνδυασμος ειναι ιδανικος για να σε μαγεψει...
Αυτο που ηθελα ομως εγω να νιωσω - και ισως το πετυχα ως ενα βαθμο- ειναι η διεισδυση μου στην κουλτουρα αυτου του λαου... Δεν εχω ιδεα πως μπορει να ειναι η ανθρωποι στην υπολοιπη Τουρκια, αλλα στην Πολη ειναι αλλο πραγμα... Περιεργο! Ειναι ευρωπαιοι και ανατολιτες, ειναι πολιτισμενοι και αγριανθρωποι, ειναι ρομαντικοι και κυνικοι... Το βασικο ειναι οτι ειναι ανθρωποι... και γι αυτο απο μενα παιρνουν κατευθειαν το "χαρτακι" του σεβασμου μου...
Κόσμος σε δρομους μεγαλους, να δημιουργει ενα κυμα που σκαει στην πλατεια Taksim(Ταξιμ).. Εκει οπου υπαρχουν γυρω στις 10 διαφορετικες κατευθυνσεις... 16.000.000 ανθρωποι σε μια πολη... Που ακουστηκε!
Δουλευει ασταματητα αυτη η Πολη... Α-στα-μα-τη-τα... Οποιαδηποτε ωρα της ημερας και της νυχτας με ρουφουσε ο πεζοδρομος της Istiklal(Ανεξαρτησιας) η πολη δεν κοπιαζε ποτε, ουτε λεπτο... Ολο και κατι θα εβρισκαν να καταπιαστουν... μαστορεματα, βιτρινες, πολυκαταστηματα,πλανοδιοι, τα παντα δουλευαν πυρετωδως και μου θυμιζαν οτι ειναι τοσο εντονο ακομα και το να αναπνεεις εκει!
Καθε στιγμη ενιωθα τον παλμο... μονο και μονο οταν εβλεπα οτι υπηρχαν κουλουραδες, νερουλαδες, λουστρατζηδες, μουσικοι και διαφοροι αλλοι που με ταξιδευαν σε παλιες εποχες που ουτε καν εχω ζησει... Ηταν σαν να ανηκω στο παρελθον και στο παρον ταυτοχρονα...
Τζαμιά που μου θυμιζαν οτι βρισκομαι μακρυα απο το χροστιανισμο... Και το μονο που μας το θυμισε ηταν η Αγια Σοφια... Η αληθεια ειναι οτι ειμαι ακαταλληλο ατομο για να περιγραψω το τι γινεται στην Αγια Σοφια, ισως γιατι δεν μου προκαλεσε κανενα απολυτως ιδιαιτερο ανατριχιασμα, ουτε κυλισε κανενα δακρυ στο μαγουλο μου...
Αυτο που με εντυπωσιασε πραγματικα ειναι τα Τζαμιά, για το λογο οτι δεν ειχα μπει ποτε ξανα στη ζωη μου... ηταν η πρωτη φορα που ειδα πως προσευχονται αγορακια και κοριτσακια σε τζαμι και ειλικρινα ηταν το πιο εκπληκτικο συναισθημα που μου εχει δημιουργηθει μεσα σε χωρο λατρειας... Ειδα μια στιγμη ειλικρινης πιστεως και προσευχης απο τους μεγαλους και μια καταναγκαστικη πιστη στα μικρα παιδια... Ισως ναι! να ειναι πιο δυνατη η πλυση εγκεφαλου σ αυτους απο οτι σε μας στο θεμα της θρησκειας...
Νυχτερινη ζωη μοναδικη, δεν μπορει να ταυτιστει με τη δικη μας... ειχε μεγαγαλυτερο παλμο... Ο κοσμος ηταν χαλαρος, δεν κανει 5 ωρες προετοιμασιας για να βγει εξω και να γινει το νυφοπαζαρο οπως γινεται σε ολη την Ελλαδα... Εβγαινε απλα εξω γιατι ηθελε να διασκεδασει, να ζησει ωραιες στιγμες, στιγμες ανταλλαγης ματιων, εντονου αλλα διακριτικου φλερτ, να χορεψει και να πιει!Ακομπλεξαρισοι ανθρωποι που ηθελαν να ξεχαστουν, να νιωσουν ελευθεροι...
Ενα στοιχειο ομως που μας τρομοκρατουσε ηταν οι καβγαδες... ΞΥΛΟ, οχι ξυλο... πολλοι καβγαδες... ειναι μαλλον αυτο που λεμε λυνουν τις διαφορες τους "αντρικια"...
Στερευουν σιγα-σιγα τα λογια μου, εχουν θολωσει οι αναμνησεις μου...Θα τις φρεσκαρω συντομα, και θα σας δωσω μια γευση χειμωνιατικη και ζεστή, με μπουφαν κασκολ και φουφουδες κασταναδων οπως λεει και το ασμα...



Γεια και χαρα σε ολους,
Τα σεβη μου, Amelie

ΥΓ: δυστυχως δεν καταφερα αν βαλω τις φωτογραφιες μεσα στο κειμενο... οποτε αρκεστηκα σε μονο δυο φωτογραφιες...