Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Καλές γιορτές...




Οι πιο γλυκαναλατες γιορτες ηρθαν...

Ελπιζω ολοι:

Να περασουμε καλα... Να ερθουμε πιο κοντα... Να αισθανθουμε... Να νιωσουμε... Να θυμηθουμε... Να νοσταλγησουμε... Να μιλησουμε... Να ακουσουμε... Να συμβουλευσουμε... Να συμβουλευτουμε... Να χορεψουμε... Να γλεντησουμε... Να γευτουμε... Να φλερταρουμε... Να ερωτευθουμε... Να αγαπησουμε... Να αγκαλιασουμε... Να δωρισουμε... Να ανοιχτουμε... Να επιβραβευσουμε... Να επιβραβευτουμε... Να κλαψουμε... Να γελασουμε... Να συγκινηθουμε...

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!


Γεια χαρά
Τα σεβη μου, Amelie

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Η χουντα δεν τελειωσε το '73...






Σημερα ενιωσα επ ακριβως τι σημαινει χουντα...
Συγκεντρωση πραγματοποιηθηκε αποψε στην κεντρικη πλατεια Κομοτηνης απο φοιτητες της Κομοτηνης κια της Ξανθης...
Στην πλατεια ωστοσο ειχαν ερθει οι καταστηματαρχες τρομοκρατημενοι και εξοργισμενοι μην τυχον τους χαλασουμε τα μαγαζια τους...
Κλιμα τρομου που ειχαν δημιουργησει η αστυνομια και οι φασιστικες παρακρατικες οργανωσεις στελνοντας τους μηνυματα, τηλεφωνοντας τους και λεγοντας τους ολτι θα ερθουν 3 λεωφορεια με αναρχικους και θα σας τα ριμαξουν...
Πραγμα που ουδεποτε ειχε υποθει σε συνελευσεις των φοιτητικων συλλογων...
Καποιοι εργαζομενοι ηρθαν μαζι μας στην πορεια, καποιοι χειροκροτουσαν απο τα μπαλκονια τους...
Φτανοντας λοιπον στην Παλια Νομικη σχολη Κομοτηνης(τωρα στεγαζονται αλλες σχολες εκει) μας περιμεναν διμοιριες των ΜΑΤ απο παντου... και σαν να μην εφταναν ολα αυτα υπηρχαν πολιτες που μας αποδοκιμαζαν, ενω δεν υπηρχε ουδεις κουκουλοφορος... 800 ατομα περιπου και ολοι με τα προσωπα μας γυμνα...
Σιγα-σιγα αρχισαμε να μπαινουμε στο ασυλο για την προστασια μας και τη διασφαλιση της σωματικης μας ακαιρεοτητας...
Γρηγορα πληροφοριθηκαμε οτι απ εξω τρομακρατουσαν τους πολιτες παρακρατικες οργανωσεις(Χρυση αυγη) και τους ελεγαν οτι θα τους καταστρεψουμε κλπ...
Το πραγμα αρχισε να σοβαρευει, οταν οι κυριοι Ακροδεξιοι ηταν οργανωμενοι με λοστους, σουγιαδες κλπ...
Ο φοιτητικος λαος ηταν εγκλωβισμενος στο ασυλο... Ολες οι πορτες ειχαν κλεισει με θρανια καρακλες κλπ... Εγινε μια προσπαθεια απο τους κυριους απ εξω να σπασουν μια πορτα και να εισβαλλουν μεσα... Ουδεμια αντιδραση απο την αστυνομια...
Στη συνεχεια, ενα μπουκαλι πεταχτηκε απεξω που δεν εχω καταλαβει ακομα τη συμβολιζε η συγκεκριμενη πραξη...
Κανενας δεν εκανε τιποτα για να μας απεγκλωβισει... περασαν 5ωρες για να ερθει ο νομαρχης, που ο κακομοιρης διεκοψε το συμβουλιο του για να ασχοληθει με εμας τους κουκουλοφορους...
Εν πασει περιπτωσει, η ταλαιπωρια τελειωσε, αφου βγηκαμε με τη συνοδια του νομαρχη και αλλων συμβουλων και απ εξω φυσικα ηταν τα ΜΑΤ, τα αγαπημενα μου στρουμφακια που μας αποδοκιμαζαν σιωπηλα, πραγμα που ρητα απαγορευται...
Το θεμα ομως ειναι η συνεχεια της ζωης μας σ αυτο το κρατος... οπου θα φοβομαστε να κυκλοφορησουμε, να εκφρασουμε τις ιδεες μας, να αντιδρασουμε στην εξ ολοκληρου λαθεμενη διακυβερνηση, να διαδηλωσουμε, να βγουμε σε πορειες κλπ... Τους μοναδικους ανθρωπους που δεν εμπιστευομαι πια ειναι οι ΜΠΑΤΣΟΙ, γιατι μπατσοι ειναι... Για να ειναι καποιος αστυνομικος, πρεπει να εχει ολα τα προσοντα, και "σωματικα" και εγκεφαλικα και ψυχικα...
Σημερα, ειλικρινα ενιωσα τι σημαινει χουντα... που οταν βγηκαμε απο εκει μεσα, ημασταν παρεες οχι πολλων ατομων να μη δινουμε στοχο, βγαλαμε τα κασκολ μας για να μην τα παρεξηγησουν(το ακουσα κ αυτο) και πηγαμε σε σπιτια φιλων γιατι ηταν πολυ επικυνδινο να επιστρεψουμε ο καθενας σπιτι του, καθως ακροδεξιοι και ασφαλιτες ειχαν παει στα στενα δρομακια γυρω απο τη σχολη...
Ελπιζω να μην εχουν σταμπαρει κανεναν απο εμας... Και να ειμαστε ολοι οι φοιτητες της Κομοτηνης και της Ξανθης καλα...

Γεια χαρα
Τα σεβη μου, Amelie

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Οργή Λαού...






Eιναι απραδεκτο και απανθρωπο που ζουμε σε μια τετοια κοινωνια που ενω θα μπορουσαμε να ειμαστε αγαπημενοι και μονιασμενοι ολοι μεταξυ μας...
παμε κατα διαολου...
Oταν οι νεοι σε πορειες κλπ βεβηλωνουν και καταστρεφουν περιουσιες(επειδη αυτο καιει πιο πολυ τους ανθρωπους) αυτους τους νεους κατι τους οδηγησε σ αυτη τη βια,
κατι τους οδηγησε στην καταστροφη τραπεζων κ αλλων καταστηματων...
Aν αυτοι οι νεοι ειχαν κινητρο για να ζουν ειρηνικα σε τουτο τον τοπο κανενας δεν θα ειχε προβλημα και καμια περιουσια δε θα χανοταν...
Aλλα ετσι μας εχουν μαθει τα μεγαλα κεφαλια,
Mας εχουν μαθει να εχουμε οργη, μας εχουν μαθει να κανουμε χρηση βιας,
Μας δινουν το δικαιωμα να τα γραφουμε ολα στα αρ..ια μας και να κανουμε οτι ειναι δυνατο για να εκτονωθουμε και να περασουμε ενα μηνυμα οτι δεν παει αλλο...
Και ερχεται λοιπον, πριν 2 μερες ενας ανωμαλος, ψυχασθενης, διαταραγμενος, διεστραμενος(θα μπορουσα να τον στολισω με πολλους, απειρους σχολιασμους) και βγαζει τον κομπλεξισμο του σε ενα παιδι 16ετων που τον εβριζε...
Δεν του ειπαν προφανως οτι το παιδι του θα βρισει κ αυτο αυριο μεθαυριο,ολα τα παιδια εχουν βρισει, εχουν εκτονωθει, εχουν γινει για καποιο χρονικο διαστημα επαναστατες...
Στο δικο του παιδι λοιπον θα ηθελε να εχει καποιος την ιδια αντιμετωπιση..;
Και να σας πω την αληθεια πιστευω οτι ισως ηταν σημαδι απο καποια ανωτερη δυναμη, αυτος ο ανθρωπος να σαπισει στη φυλακη(και εδω ακριβως αν τιμωρουνταν με θανατικη ποινη θα ημουν υπερ) για να σωθουν τουλαχιστον τα 3 του παιδια, γτ ποιος ξερεις τι κομπλεξισμους θα εβγαζε και σ αυτα...
Το θεμα λοιπον ειναι να βγουμε στους δρομους να διαδηλωσουμε, αν τυχει να καουν και οι τραπεζες... Ειμαι πολυ κατα της βεβηλωσης καταστηματων, αυτοκινητων και γενικως περιουσιων αθωων πολιτων, στην περιπτωση των τραπεζων ομως ειμαι πολυ υπερ...
Ηθελα να ξερα δεν εχουν αρχισει να τριζουν οι καρεκλες τους που εχει ξεσπασει σχεδον κυριολεκτικα εμφυλιος πολεμος;
Δεν εχουν νιωσει την παραμικρη τυψη που αλλησκοτωνομαστε...;
Δεν εχουν αρχισει να φοβουνται οτι θα υπαρξουν και αλλα θυματα;
Αυτοι απο μονοι τους αναβουν τα αιματα...
Δεν αναλογιζονται για ποιο λογο εχουν συμπληρωθει σχεδον δυο 24ωρα αδιακοπου πολεμου;
Χανω σιγα σιγα τα λογια μου, με μια πικρη αισθηση να με κυριευει... Με μια αισθηση που με κανει και αναρωτιεμαι αν κανω καλα και μενα σ αυτη τη χωρα ακομα...
Αυτα τα ολιγα, συγχωρεστε με αν σας κουρασα.
Τα σεβη μου, Amelie